O ανιχνευτής θραύσης κρυστάλλων είναι ένας αισθητήρας που χρησιμοποιείται στα συστήματα συναγερμού εισβολής για να ανιχνεύσει αν ένας υαλοπίνακας είναι κατεστραμμένος ή σπασμένος. Συνήθως αυτοί οι αισθητήρες τοποθετούνται κοντά ή πάνω σε γυάλινες πόρτες ή παράθυρα γυαλιού, τζαμαρίες για να ανιχνεύσουν αν ένας εισβολέας έσπασε το γυαλί και εισέβαλε στον προστατευόμενο χώρο.
Οι ανιχνευτές θραύσης κρυστάλλων χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες ανάλογα με την αρχή λειτουργίας τους, στους ακουστικούς ανιχνευτές θραύσης και τους σεισμικούς.
Οι ακουστικοί ανιχνευτές θραύσης κρυστάλλων, χρησιμοποιούν συνήθως ένα μικρόφωνο, το οποίο ανιχνεύει κάθε θόρυβο ή δόνηση που δημιουργείται μέσα στον επιτηρούμενο χώρο. Τοποθετούνται σε απόσταση από τους υαλοπίνακες διαθέτοντας μια συγκεκριμένη εμβέλεια κάλυψης επιτήρησης χώρου. Εάν οι κραδασμοί υπερβαίνουν ένα ορισμένο όριο ακουστικής έντασης (που μπορεί να ρυθμιστεί), αυτομάτως διεγείρεται το υπόλοιπο κύκλωμα του ανιχνευτή, με αποτέλεσμα να αλλάξει κατάσταση η έξοδος ρελέ (από Ν/C σε N/O) που διαθέτουν, ώστε να αποδοθεί σήμα συναγερμού στον κεντρικό πίνακα. Οι απλούστεροι ανιχνευτές χρησιμοποιούν απλά μικρόφωνα και συντονισμένοι σε τυπικές συχνότητες θραύσης, ώστε να αποδώσουν συναγερμό, όταν ο ήχος που παράγεται ξεπεράσει κάποια καθορισμένη στάθμη. Άλλοι ανιχνευτές θραύσης (βασιζόμενοι σε τεχνολογία μικροεπεξεργαστή) διαθέτουν πιο σύνθετη λειτουργία, αφού συγκρίνουν τον ήχο που λαμβάνουν με ένα ή περισσότερα προφίλ θραύσης κρυστάλλων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κύκλωμα του ανιχνευτή αναζητά διαφορετικές διαδοχικές συχνότητες, που αποτελούν παράγωγα της βασικής συχνότητας θραύσης, πριν δώσει συναγερμό (π.χ. μια αρμονική μεγαλύτερη ή μικρότερη από την βασική συχνότητα). Κατά αυτόν τον τρόπο περιορίζονται αισθητά οι πιθανότητες ψευδούς συναγερμού.
Γράφει ο Π. Ψυχογιός
|
